Teyel, Uzuv, İlizarov; yoğun dikişlerle işlenmiş kumaşlardan, bu kumaşlara kemik, beton, porselen gibi buluntu malzemelerin eklenmesiyle ortaya çıkmış heykellerden, içerisinde sergiye dair kimi anahtarları barındıran videolardan ve kağıt üzerine desenlerden oluşan bir organizma. Sergiyi oluşturan bu akışkan beden, insanın teknikle birlikte varoluşunu, onunla eklemlenerek, protezlenerek ortaya çıkardığı yeni potansiyelleri gösteriyor. Eslek, bedensel deneyimlerinden yola çıkarak, normallik algısını ve mükemmeliyetle ilgili kemikleşmiş mefhumları; insan, hayvan ve bitki âlemlerini kaynaştırarak yarattığı hilkat garibeleri aracılığıyla kırıyor.
Eslek’in zaman zaman çocukluk anılarından veya hikâyelerden beslenen melez canlıları; kumaş üzerinde, çevreleriyle bir, doğadan ayırt edilemez hâldeyken, heykellerindeki beton gibi şehir hayatına özgü malzemelerle de iç içe geçiyorlar. Bu geçişlilik, kendini sanatçının yazar Bihter Sabanoğlu ile işbirliği içerisinde ürettiği videoda, Baltalimanı Hastanesi’nin mimarî ve ideolojik katmanları ile sanatçının kendi anı ve günlüklerinin çakışmasında da gösteriyor.
Sunduğu tuhaf imgelerle ziyaretçilerini var olanın dönüşüm imkanları üzerine düşünmeye davet eden Teyel, Uzuv, İlizarov, insanın merkezde olduğu hiyerarşinin sonlandığı hayvan-oluş, yeryüzü-oluş ve makine-oluşa dair olası senaryoları ortaya koyuyor.